กิริยาท่าทางในการพูด
โดย...ดร.สุทธิชัย ปัญญโรจน์
ถ้ารู้สึกว่าจะพูดอะไรให้น่าฟังไม่ได้...ก็นิ่งเสียดีกว่า....
กิริยาท่าทางในการพูดต่อหน้าที่ชุมชน มีผลต่อความสำเร็จหรือความล้มเหลวในการพูดในแต่ละครั้ง
พวกเราลองสังเกตดู
เมื่อผู้พูดพูดด้วยความกระตือรือร้น กระฉับกระเฉง มีชีวิตชีวา
ก็จะทำให้เราผู้ฟังเกิดความกระตือรือร้นตามไปด้วย ในทางกลับกัน
หากว่าผู้พูดพูดด้วยความเฉยชา หรือมีความรู้สึกว่าไม่อยากจะพูด ก็จะทำให้ผู้ฟัง
สัมผัสได้ถึงความรู้สึกของผู้พูดตามได้ด้วย
นักแสดงหลายคนรู้ถึงคุณค่าของสิ่งเหล่านี้ บางคนเมื่อมีการแสดงบนเวที
เมื่อได้รับบทที่สนุกสนาน ตื่นเต้น
ถึงกับกระโดดไปกระโดดมาเพื่อปลุกตนเองให้กระฉับกระเฉง บางคนยิ้มแย้มแจ่มใส
บางคนชกลม เพื่อให้ร่างกายเกิดการตื่นตัว ผู้พูดก็เช่นกัน
เมื่อต้องการพูดเรื่องที่สนุก ตื่นเต้น ก็ควรกระตุ้นอารมณ์ตนเองให้มีความรู้สึกที่สนุก
ตื่นเต้น ก่อนขึ้นพูด
นักพูดที่ดีจะต้องพูดให้ได้
เต็มเสียง เต็มอารมณ์ และ เต็มอาการ กล่าวคือ
-
เต็มเสียง
คือ
พูดด้วยกิริยาที่มีความเชื่อมั่นในตนเอง พูดเสียงดัง ฟังชัด
-
เต็มอารมณ์ คือ
พูดไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก ให้มีความสอดคล้องกับเรื่องที่พูด
-
เต็มอาการ คือ
เมื่อเราพูดเต็มเสียงและเต็มอารมณ์แล้ว อาการต่างๆ ในระหว่างพูดก็จะปรากฏออกมาเอง
ทั้งนี้
กริยาท่าทางของผู้พูด ยังรวมไปถึง การปรากฏกาย ก่อนขึ้นพูดและหลังจากลงเวทีด้วย เช่น
เมื่อถูกเชิญก็
ควรปรากฏกายด้วยความกระตือรือร้น
กระฉับกระเฉง ต้องขึ้นพูดด้วยความมั่นใจ
และในระหว่างการพูดบนเวทีก็ควรระวัง กิริยาดังต่อไปนี้ “ ล้วง แคะ แกะ เกา หาว ยัก โยก ถอน ค้อน
และกระพริบ ”
ผู้พูดไม่ควรเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงในระหว่างพูด
, ไม่ควรเอามือไปแคะขี้มูกระหว่างพูด , ไม่ควรเอามือไปแกะสิ่งต่างๆในระหว่างพูด ,
ไม่ควรเกาศีรษะบ่อยๆ , ไม่ควรหาวในเวลาพูด , ไม่ควรยักไหล่ ,
ไม่ควรโยกตัวไปมาระหว่างการพูด,ไม่ควรถอนขนจมูกในระหว่างพูด,
ไม่ควรมีกิริยาค้อนและกระพริบตาบ่อยๆ ในระหว่างพูดบนเวที เป็นต้น
เพื่อให้เกิดความเข้าใจในเรื่องของการใช้
กิริยาท่าทางในการพูดมากยิ่งขึ้น จึงขอขยายรายละเอียดดังนี้
1.การใช้สีหน้า สายตา ระหว่างพูด การใช้สีหน้า
จะต้องแสดงสีหน้าให้เข้ากับเนื้อหาของเรื่อง
เช่น พูดเรื่องสนุกก็ควรยิ้มแย้มแจ่มใส
, หากพูดเรื่องเศร้าก็ควรใช้สีหน้าที่เรียบ ไม่ควรหัวเราะในระหว่างพูด
ส่วนการใช้สายตา ควรมองไปยังกลุ่มผู้ฟังให้ทั่วถึง
2.การใช้มือ ควรนำมาใช้ประกอบการพูด
แต่ไม่ควรมีมากจนเกินไป
3.การใช้น้ำเสียง จะต้องมีความหลากหลาย เช่น มีเสียงดัง เสียงเบา มีการหยุด
มีการเน้น อีกทั้งควรใช้น้ำเสียงให้มีความสอดคล้องและสัมพันธ์กับเนื้อเรื่อง
4.การแต่งกาย ต้องเหมาะสมการสถานที่ กับกลุ่มของผู้ฟัง
5.การเคลื่อนไหวร่างกาย ต้องมีความสัมพันธ์กับ
เนื้อเรื่อง เช่น พูดเรื่องสนุก ก็ควรเคลื่อนไหวร่างกายให้บ่อยขึ้น
เคลื่อนไหวร่างกายแบบกระตือรือร้น , แต่หากพูดเรื่องเศร้า
ก็ควรเคลื่อนไหวร่างกายให้น้อยลง เป็นต้น
6.การทรงตัวในระหว่างการยืนพูด ควรยืนให้มั่นคง
เท้าห่างกันพอประมาณ 1 คืบ ไม่ควรยืนชิดจนเกินไป หรือ
เท้าห่างกันมากจนเกินไปในระหว่างการยืนพูด
นอกจากนี้
กิริยาท่าทางในการพูดต่อหน้าที่ชุมชน ยังรวมไปถึงเรื่องของบุคลิกภาพทั้งภายนอกและภายในของผู้พูดอีกด้วย
เช่น บุคลิกภาพภายนอก ( ทรงผม , ใบหน้า , ท่าทาง , ปาก , ขา , ตา , หู ฯลฯ) ,
บุคลิกภาพภายใน ( นิสัย , พฤติกรรม , การแสดงออก , มารยาท ฯลฯ) ซึ่งสิ่งเหล่านี้
ผู้พูดจำเป็นต้องพัฒนา ฝึกฝน ปรับปรุงให้ดีขึ้นอยู่เสมอ
บุคลิกภาพ ทุกผู้ จะดูดี
ปรากฏตัว ทุกที่ สมทีท่า
มาดผู้นำ ทำถูก ทุกลีลา
ผู้ตามมา ก้าวเดิน เจริญรอย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น